Co przeciętny Anglik wie o Polsce

Przęciętny Anglik wie o Polsce tyle, co przeciętny Polak o Estonii. Czyli niewiele.

Ponieważ wpis ma być krótki, zamiast pisać o tym, czego tubylcy nie wiedzą, lepiej skoncentrować się na opisywaniu tego, co wiedzą. Na pierwszy ogień pójdą najbardziej znani Polacy.

Oczywiście, naród Kraka wyobraża sobie, że każdy tubylec bez wytchnienia zacznie recytować litanię nazwisk w stylu: Kopernik, Jan Paweł II, Curie-Skłodowska, Wałęsa, Kaczyński, Kaczyński bis, Jan III Sobieski, itd… Nic bardziej mylnego. Najbardziej znanymi Polakami są, w kolejności: Pudzianowski, Kubica, Rasiak. Przy czym Rasiak ma tutaj taką samą prasę, jaką miał w Polsce.

Najbardziej znani Polacy wg Anglików

Przeciętny tubylec zna tylko jeden język, angielski, reszta języków jest traktowana jako jakiś taki dziwny zbiór dźwięków, które do niczego pożytecznego nie służą. Umiejętność władania kilkoma językami nie robi więc na nich wielkiego wrażenia, skoro wszędzie są w stanie dogadać się po angielsku. W dodatku mają takie nieokreślone przekonanie, że wszystkie języki słowiańskie są do siebie bliźniaczo podobne. Przecież to jest oczywiste, że Małżowina umiała po rosyjsku wytłumaczyć Bułgarce sprawę w londyńskim biurze. No i wiedza przeciętnego tubylca o języku polskim po prostu nie istnieje. Spotkaliśmy się nawet tutaj z pytaniem, czy w języku polskim jest alfabet. Nie, wiążemy supełki.

O naszej słynnej już otwartości na inne narody, rasy, orientacje seksualne, religie, itd., krążą legendy. Na rozmowie kwalifikacyjnej pytali mnie, czy nie będzie mi przeszkadzać, że ludzie w Londynie są tacy różnorodni. Stanąłem oczywiście na wysokości zadania, i powiedziałem, że wiem, że tu mieszkają inne gatunki ludzi, takie jak gatunek czarny czy żółty, i robi to dla mnie różnicy. Zabłysnąłem, rzekłbym. Usprawiedliwia mnie tylko to, że oglądałem przed tą rozmową dużo StarTreka, żeby odświeżyć język, i mi się rasa z gatunkiem po prostu pomyliła.

O historii Polski wiedzą tyle, co my o historii Burkina Faso. Szef J spytał się kiedyś, jak ja patrze na historię mojego 150 letniego kraju. Oczy mu się otworzyły, jak mu opowiedziałem, że mieliśmy królów i istniejemy jakieś 1000 lat. A rozmowa z Jamesem o komuniźnie przeszła już do anegdot rodzinnych. Siedzimy sobie z Jamesem, ja mu wyjaśniam świat, tłumaczę, że był komunizm, że nie mieliśmy wolnego rynku, że nie mogliśmy wyjeżdżać z kraju, a James: A to gdzie jeździliście na wakacje?!

Trochę więdzą o najnowszej historii Polski, chociaż może akurat nie ma się z czego cieszyć. Wczoraj szef A dostał od kogoś mejla z linkiem do filmiku, na którym dwie dziennikarki z CNN nabijają się z naszego premiera że nie ma konta w banku i mieszka z mamą. Szef przeżuł tę informację, obrócił się do mnie i walnął: I Ty mówisz, że my jesteśmy dziwni!

Z drugiej strony, ponieważ tak mało wiedzą o Polsce i Polakach, udaje nam się wcisnąć czasami jakiś kit. Ostatnio kelnerka w pobliskiej kanapkarni (słynny pan Cobelli i jego 3 Mercedesy) spytała się, czy wszyscy mamy niebieskie oczy, bo ona zna dwójkę Polaków, i oni mają. Odpowiedziałem jej, że jest to szczera prawda, że w ten sposób, jeśli urodzi się dziecko z oczami innymi niż niebieskie, to wiadomo, że nie jest to Polak czystej krwi.

Trochę jej to zabrało, ale się w końcu domyśliła, że ją nabieram. Jej mina podczas mojej odpowiedzi – bezcenna…

Najlepszą bujdę wcisnęła nasza koleżanka Dorota. Kto mieszka „na obczyźnie” i dostaje czasami paczki od rodziców, to wie, że można się spodziewać absolutnie wszystkiego. Dorota dostała od swojej mamy, żeby jej się nie cniło, plakat zespołu Mazowsze. Mamo, tato, proszę, nie.

W każdym razie, dziewczyny z pracy Doroty wypytywały się, kto jest na tym zdjęciu, więc Dorota wypałiła, że to jej rodzina. I że się tak ubieramy na codzień, do pracy. Uwierzyły!

Dorota (czwarta od lewej) z rodziną, na imieninach dziadka.